ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Η ΕΥΡΩΠΗ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ! Το μεγάλο ρίσκο από τα παιχνίδια πολέμου με τη Ρωσία !

Η συγκέντρωση ισχυρών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και η ενίσχυση της συνεργασίας με, διαχρονικά, ουδέτερα κράτη δημιουργεί κινδύνους για τη στρατηγική ανεξαρτησία της Ευρώπης, σύμφωνα με τη γνώμη του Σιρίλ Μπρετ, Γάλλου γεωπολιτικού αναλυτή.

Πρόσφατα, η βορειοατλαντική συμμαχία ενέτεινε τις δραστηριότητές της, συμπεριλαμβανομένων των κινήσεων προς ανατολάς και πιο συγκεκριμένα στις χώρες της Βαλτικής. Ωστόσο, σε κάποιο βαθμό, αυτό είναι απάντηση προς τη Ρωσία, όπως τονίζει ο Γάλλος αναλυτής, με άρθρο του στην Le Huffington Post.

Κατ ‘αρχάς, όπως αναφέρει, η συμμαχία διεξάγει αρκετές στρατηγικές ασκήσεις ταυτόχρονα. Έχουν ως στόχο να δοκιμάσουν τις αμυντικές δυνατότητες των μελών του ΝΑΤΟ, καθώς και να στείλει ένα προειδοποιητικό μήνυμα προς τη Ρωσία. Επιπλέον, οι ασκήσεις δέιχνουν ένα «σημάδι της αλληλεγγύης» μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. «Παρά τη συνεδρίαση του Απριλίου στο συμβούλιο Ρωσίας-ΝΑΤΟ, η εποχή της συνεργασίας με τη Ρωσία έχει τελειώσει», επεσήμανε ο Μπρετ.

Αίσθηση, ωστόσο, για την εν γένει παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, προξένησε ένα πρωτόκολλο αδειοδότησης που υπογράφηκε πρόσφατα με το Μαυροβούνιο, αποδεικνύοντας ότι η συμμαχία έχει επεκτατικές τάσεις. Τώρα οι επόμενοι στόχοι είναι η Ουκρανία και η Γεωργία, παρά την αντίθεση της Γαλλίας και της Γερμανίας. Και το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών; Η Ρωσία βλέπει αυτή την επέκταση του ΝΑΤΟ ως σοβαρή απειλή, και όχι σαν ένα απλό κίνδυνο.

Επιπλέον, το ΝΑΤΟ επιθυμεί τη συμμετοχή σε αυτά τα παιχνίδια πολέμου, παραδοσιακά ουδέτερων χώρών, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία. Για παράδειγμα, μετά την υποτιθέμενη παραβίαση της Ρωσίας στο σουηδικό εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της Στοκχόλμης, η Σουηδία υιοθέτησε μια σταθερή στάση απέναντι στη Μόσχα, με συνέπεια να αναθερμανθούν οι επαφές της με τη συμμαχία.

Η είσοδος στο ΝΑΤΟ υπήρξε, επίσης, ένα από τα βασικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας στη Φινλανδία. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της χώρας υποστηρίζουν με θέρμη την εν λόγω πρωτοβουλία, έτσι ώστε η Φινλανδία να μην χαρακτηρίζεται πλέον ως ουδέτερη χώρα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τα κράτη που έχουν ρυθμιστικό χαρακτήρα λόγω της γεωγραφικής τους θέσης, που προηγουμένως θα μπορούσαν να επιλέξουν μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, κλίνουν πια προς την κατεύθυνση της συμμαχίας.

Μεταξύ άλλων, η εγκατάσταση της ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας, θεωρείται ότι ξεπέρασε τα όρια και τις «κόκκινες γραμμές» της Μόσχας. Στη συνέχεια, η επίτευξη μιας τελικής πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν, κατέστησε σαφές ότι η ευρωπαϊκή αντιπυραυλική ασπίδα στοχεύει τη Ρωσία. Επιπλέον, η πυραυλική άμυνα έχει ως στρατηγικό στόχο να ενώσει τα ευρωπαϊκά έθνη, αλλά με τέτοιο τρόπο, που θα βρίσκονται υπό την σκέπη, αλλά και τον έλεγχο των ΗΠΑ.

Και αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος που η Ευρώπη χάνει την στρατηγική της αυτονομία. Και σύμφωνα με τον Μπρετ, η ευρωπαϊκή συλλογική άμυνα επιστρέφει στην πρωτόγονη κατάσταση της, η οποία βασίζεται στην ισορροπία δυνάμεων και ένα σύστημα ελέγχων και ισορροπιών.

«Το ΝΑΤΟ προσπαθεί να προσδιορίσει τον ιστορικό του ρόλο που έχει τεθεί σε αμφιβολία μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Προηγουμένως, το ΝΑΤΟ περιόριζε την αποστολή του στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και, στη συνέχεια, στην εδραίωση της ειρήνης πέρα ​​από τα σύνορά του.

Τώρα, όμως, η συμμαχία έχει επιστρέψει για να ενώσει τα ευρωπαϊκά έθνη ενάντια στην «ρωσική απειλή». Εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει τη στρατηγική αυτονομία της, που επί σειρά ετών κατάφερε να διατηρήσει», καταλήγει ο Γάλλος αρθρογράφος, σε μία ομολογουμένως βάσιμη ανάλυση.







ΠΗΓΗ