Γερμανός υπουργός Εσωτερικών: «Μεγάλος μεταρρυθμιστής» ο σφαγέας του Ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ !

Ως μεγάλο μεταρρυθμιστή επαίνεσε τον Κεμάλ Αττατούρκ τον σφαγέα τυο Ελληνισμού της Μικράς Ασίας ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Karl Ernst Thomas de Maizière λίγες μόλις ημέρες πριν την επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων στις 19 Μαΐου του 1919.


Ο Γερμανός υπουργός μιλώντας στο γερμανικό ARD δήλωσε ότι οι Τούρκοι εξελίχθηκαν πολύ καλύτερα από τους Σύρους και τους Βορειοαφρικανούς λόγω των μεταρρυθμίσεων του Κεμάλ. Συγκρίνοντας την Τουρκία με άλλες ισλαμικές χώρες είπε «Η περίοδος του Κεμάλ Αττατούρκ ήταν περίοδος μεγάλων μεταρρυθμίσεων (προφανώς για τον κύριο υπουργό η εξολόθρευση του Μικρασιατικού και του Ποντιακού Ελληνισμού, των Ασσυρίων και των Αρμενίων ήταν πολύ πετυχημένες «μεταρρυθμίσεις») όπου θρησκεία και κράτος διαχωρίστικαν και έγιναν πετυχημένες οικονομικές τομές»!.

Ο Thomas de Maizière δεν είναι τυχαίο πρόσωπο καθώς από το 2009 μέχρι το 2011 υπήρξε κια προσωπάρχης της Α.Μέρκελ και θεωρείται εκ των πιο έμπιστων συνεργατών της. Είναι μια δήλωση η οποία προκαλεί την Μνήμη των θυμάτων των τριών λαών της Μικράς Ασίας, των Ελλήνων, των Ασσυρίων και των Αρμενίων καθώς οι βασικές με, ταρρυθμίσεις του Κεμάλ ήταν η εξολόθρευση των αλλόφυλων και των αλλόθρησκων. Φυσικά και μετά υπήρξε διαχωρισμός θρησκείας και κράτους.

Αφού είχε ομογενοποιηθεί η Τουρκία με την βία αυτό ήταν εφικτό να γίνει. Όμως όταν διαπράτετται Ύβρις έρχεται η Νέμεσις. Αυτή την στιγμή στην Τουρκία διαβιούν 15 εκατομμύρια Αλεβιτών (σιιτικής άιρεσης με χριστιανικές δοξασίες όπως η πίστη στον Τριαδικό Θεό) οι οποίοι θεωρούνται εν δυνάμει Κρυπτοχριστιανοί και άλλα 15 εκατομμύρια Κούρδων που θέλουν εδώ και τώρα το δικό τους κράτος. Συν τοις άλλοις υπάρχουν ακόμα χιλιάδες Πόντιοι στον Πόντο που μιλούν την Ποντιακή γλώσσα και έχουν γνώση του ποιοι είναι.

Γενικώς η Τουρκία αποτελείται από ένα μωσαικό εθνοτήτων που τελικά ως φαίνεται ο «μεταρρυθμιτής» Κεμάλ με την βοήθεια των Γερμανών δεν κατάφερε να το εξομοιώσει. Η Τουρκία παραμένει ένα πολυεθνικό, πολυθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό κράτος. «Στην Τουρκία υπάρχουν εβδομήντα δυόμισι εθνότητες», λέει ένα τουρκικό ρητό.

Γιατί όμως παραδοσιακά οι Γερμανοί στηρίζουν την Τουρκία εναντίον του Ελληνισμού; Πολλοί λένε ότι είναι φυλετικό το ζήτημα. Οι Γερμανοί και οι Ούννοι πρόγονοι των Τούρκων ζούσαν κάποτε στις ίδιες κοιλάδες κοντά στα Ουράλια όρη. Πολλοί θεωρούν ότι υπάρχουν δεσμοί αίματος.

Πάντως η Γερμανία ιστορικά πάντοτε υποστήριζε τα τουρκικά συμφέροντα Χαρακτηριστικά αναδημοσιεύουμε παλαιότερο δημοσίευμα των «Παραπολιτικών» για το πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων.

Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα "Παραπολιτικά". Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου, ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία , είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο τον Β' , να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει την διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας. 

 Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες καθώς το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών γνωρίζουν ξανά άνθιση , με την Μέρκελ να δείχνει πως θέλει να αντιγράψει το στρατηγικό μοντέλο του προκατόχου της, με το οποίο η Γερμανία βρήκε πάτημα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε έναν ζωτικό γεωστρατηγικό χώρο, όπως είναι αυτός της Μεσογείου, αλλάζοντας άρδην τις ισορροπίες στην περιοχή. 

 Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων φάνηκε με την επίσκεψη της Μέρκελ τον Μάρτιο που μας πέρασε στην Άγκυρα, όπου η γερμανίδα πολιτικός «έκλεισε» το μάτι στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για την ευρωπαική προοτπική της χώρας. Η προσέγγιση Γερμανίας-Τουρκίας Η επίσκεψη αυτή δεν ήταν το μόνο δείγμα , που προδίδει τα γερμανικά σχέδια. Λίγο νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε σε συνάντηση που είχε με τον τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωνε με νόημα :

 «Η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει έναν ρόλο που θα αποτελεί γέφυρα για την Ανατολή και τη Δύση", αδειάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο ο γερμανικός τύπος χαρακτήριζε τον Ερντογάν χαρισματικό ηγέτη» και την Τουρκία «ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου». Η έρευνα από ιστορικές πηγές της εποχής είναι αποκαλυπτική και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αναπόφευκτες συγκρίσεις. Τον περασμένο Απρίλιο εξάλλου, μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία, οι δύο χώρες, έκαναν συμφωνία συμπαραγωγής τεθωρακισμένων Leopard με τη συμμετοχή τούρκων μηχανικών. 

Είχαν προηγηθεί μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, κάτι που είχε αποκαλύψει και ο Ρέσλερ στα πλαίσια του γερμανοτουρκικού φόρουμ για την ένεργεια τον Απρίλιο που μας πέρασε. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες προοπτικές στην Τουρκία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα». Οι Βαθιές ρίζες της γερμανοτουρκικής φιλίας Η προσπάθεια διείσδυσης της Γερμανίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1867, όταν ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας. Αργότερα κυκλοφορεί στη Γερμανία βιβλίο - οδηγός «Η Μικρά Ασία πεδίο γερμανικού εποικισμού».

 Ο τότε «Κάιζερ», όπως έμεινε στην ιστορία, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και έχει θερμή συνάντηση με τον Σουλτάνο τον οποίο χαρακτηρίζει ως «φίλο», ενώ μοιράζει εκατοντάδες παράσημα στους τούρκους αξιωματούχου. Η στρατηγική της Γερμανίας αρχίζει και ξεδιπλώνεται σε οικονομικό επίπεδο, αρχής γενομένης από την μεγάλη δύναμη της εποχής, τους σιδηρόδρομους. Τα μεγάλα deal αρχίζουν, με την Τουρκία να αρχίζει να μεταβάλλεται σε γερμανικό προτεκτοράτο. 

 Οι Γερμανοί πολύ σύντομα θα ελέγχουν πλέον όλο σχεδόν το σιδηροδρομικό δίκτυο.Σε βιβλίο της εποχής, γερμανού περιηγητή διατυπώνεται με σαφήνεια η άποψη πως «Η Τουρκία θα ζήσει διά της Γερμανίας». Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Μιχαήλ Ροδά, διευθυντή τότε του γραφείου τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης,στο βιβλίο "πως η Γερμανία κάτέστρεψε τον ελληνισμό της Τουρκίας". Ο Ροδάς έζησε όλα τα γεγονότα από πολύ κοντά και γράφει χαρακτηριστικά για την συνάντηση του Κάιζερ με τον Σουλτάνο και σημειώνει με νόημα πως «κολακεύτηκε υπερβολικά από την φιλία του Γερμανού».

 Το τραπεζικό deal και η ίδρυση της Deutsche Bank Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν στους σιδηρόδρομους. Θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις.Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού, την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική. 

Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας , αφού το ελληνικό εμπόριο ήκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Εκεί οι Γερμανοί φαίνεται πως βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία και αθέτησαν την αρχική συμφωνία ζητώντας την πλειοψηφία στο συμβούλιο. Η ρήξη ήλθε , κάτι που δεν φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα τον «μεγάλο» Κάιζερ , που ήδη είχε μπει στο παιχνίδι της περιοχής και ήλεγχε το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας. Η ίδρυση της «νέας» τράπεζας ήταν γεγονός, αφού τότε γεννήθηκε η περίφημη Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά αρχικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200 (!) υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποικατάζ στα ελληνικά προίόντα και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθιση διώκεται. 

 Την γενοκτονία των Ποντίων την χρηματοδότησε η Deutsche Bank Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε από την συνεργασία Γερμανίας και Τουρκίας, κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία, Την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το κίνημα των νεοτούρκων. Η βοήθεια της Γερμανίας στους νεότουρκους ήταν σε όλα τα επίπεδα, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές της εποχής.Χαρακτηριστικό είναι πως οι γερμανικές ακτοπλοικές εταιρείες είχαν βγάλει ανακοίνωση πως τα μέλη των νεοτούρκων μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν με την γερμανική σημαία. 

Οι ιστορικές πήγες γράφουν χαρακητριστικά «η Deutsche Bank παρέχει άφθονα κεφάλαια στο κίνημα των Νεοτούρκων. Ο Γερμανισμός τους παρέχει όλα τα μέσα , αφού η Πανισλαμική πολιιτκή είναι τέκνο της Παγγερμανικής» . Ο Μιχαήλ Ροδάς, αναφέρει γλαφυρά πως όσα έγιναν και κατέληξαν σε αυτή την τραγωδία του ελληνισμού «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή», τα διαχρονικά δηλαδή χαρακτηριστικά της πολιτικής των Γερμανών.








ΠΗΓΗ