ΒΟΜΒΑ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ: Το όπλο καταστροφής ! 1.000 φορές ισχυρότερο από τις ατομικές βόμβες που έπεσαν σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι !
Οι ΗΠΑ είναι γνωρίζουν το πόσο απρόβλεπτες είναι οι συνέπειες καθώς έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα την πιο καταστροφική δοκιμή πυρηνικών όπλων.
Από τότε που ο υπουργός Εξωτερικών της Βόρειας Κορέας ανέφερε σε δηλώσεις του ότι η χώρα του μπορεί να προχωρήσει σε δοκιμή βόμβας υδρογόνου στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Kim Jong-un και ο αμερικανικός πρόεδρος D. Trunp έχουν κλιμακώσει τις επιθέσεις τους ο ένας στον άλλο μα βαριές εκφράσεις.
Πολλοί στρατηγικοί αναλυτές αναρωτιούνται εάν η Πιονγιάνγκ έχει στην πραγματικότητα βόμβα υδρογόνου και την ικανότητα να την εκτοξεύσει με ακρίβεια.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να απορριφθεί εντελώς η ξαφνική της απόφαση να αλλάξει τη ρητορική της από την πυρηνική στη θερμοπυρηνική βόμβα και ότι θα προχωρήσει τις δοκιμές της από υπόγειες στον ανοικτό ωκεανό.
Οι έξι πυρηνικές δοκιμές της Βόρειας Κορέας την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί σταθερά και η κάθε μια είναι πιο ισχυρή από την άλλη.
Το αν θα μπορούσε να κατασκευάσει μια βόμβα υδρογόνου στο εγγύς μέλλον και να προχωρήσει σε δοκιμή στων ωκεανό – τέτοιες δοκιμές απαγορεύτηκαν από τη διεθνή συνθήκη απαγόρευσης δοκιμών του 1963 – είναι μια ανοιχτή ερώτηση.
Οι επιπτώσεις για το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων είναι απρόβλεπτες και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται η βόμβα, όπου εκρήγνυται και πώς οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν την διοχέτευση της ραδιενέργειας.
Οι ΗΠΑ είναι γνωρίζουν το πόσο απρόβλεπτες είναι οι συνέπειες καθώς έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα την πιο καταστροφική δοκιμή πυρηνικών όπλων.
Η δοκιμή της βόμβας υδρογόνου τον Μάρτη του 1954 στο Castle Bravo, έχει μελετηθεί εκτενώς τις τελευταίες έξι δεκαετίες και τα μαθήματά του παρέχουν μερικές ενδείξεις σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις και τις επιδράσεις μιας τέτοιας έκρηξης, εάν η Βόρεια Κορέα δοκιμάσει μια βόμβα υδρογόνου κάπου στον Ειρηνικό.
Η δοκιμή της βόμβας υδρογόνου στο Castle Bravo με την κωδική ονομασία «Γαρίδα» είναι το ισχυρότερο πυρηνικό όπλο που δοκιμάστηκε ποτέ από τις ΗΠΑ, περίπου 1.000 φορές ισχυρότερο από τις ατομικές βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι κατά τη διάρκεια του Β “Παγκοσμίου Πολέμου.
Η έκρηξη της βόμβας υδρογόνου απελευθέρωσε μια έκρηξη δυναμικής 15 μεγατόνων που ήταν δυόμισι φορές μεγαλύτερη από την αναμενόμενη.
(Ένας μεγατόνος έχει την εκρηκτική δύναμη ενός εκατομμυρίου τόνων TNT).
Επίσης, είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο ατύχημα πυρηνικής μόλυνσης στην ιστορία των ΗΠΑ, καθώς οι άνεμοι έφεραν ραδιενεργό πυκνότητα στις κατοικημένες ατμόλλες Rongelap, Ailinginae και Utirik καθώς και στο Rongerik όπου βρίσκονταν αμερικανοί στρατιώτες στα νησιά του Μάρσαλ του Ειρηνικού.
Για να εκτοξευτεί μια βόμβα υδρογόνου χρησιμοποιείται πυρκαγιά πυρηνικής σχάσης ως πυροκροτητής.
Παράγει ακτινοβολία που δημιουργεί τις υψηλές πιέσεις και τις θερμοκρασίες που απαιτούνται για τη δημιουργία δευτερογενών αντιδράσεων σύντηξης από το καύσιμο υδρογόνου της βόμβας – τη διαδικασία πίσω από τη φρικτή καταστροφική δύναμη της βόμβας υδρογόνου.
Η απόδοση της βομβας υδρογόνου που χρησιμοποιήθηκε στο Castle Bravo ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, επειδή οι κατασκευαστές της στο Εθνικό Εργαστήριο του Los Alamos υποτίμησαν πόσα από τα καύσιμα της βόμβας θα δημιουργήσουν αντίδραση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σύντηξης.
Αυτό οφείλεται προφανώς στο ότι δεν κατάλαβαν πλήρως τη φυσική, λέει ο Edwin Lyman, επιστήμονας στο Πρόγραμμα Παγκόσμιας Ασφάλειας της Ένωσης των Ενδιαφερόμενων Επιστημόνων.
Ακόμα και σήμερα, ¨η Βόρεια Κορέα ή κάποιο άλλο ανώριμο έθνος στα πυρηνικά όπλα μπορεί να μην είναι σε θέση να προβλέψει με ακρίβεια την απόδοση που θα έχει η βόμβα υδρογόνου, κάτι που είναι τρομακτικό», προσθέτει ο Lyman.
Η θέση που θα πραγματοποιηθεί μια πιθανή δοκιμή βόμβας υδρογόνου από τη Βόρεια Κορέα μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντική από ό,τι το ίδιο το όπλο, λέει ο Patrick Cronin, ανώτερος διευθυντής του Προγράμματος Ασφάλειας στο think tank της Αμερικανικής Υπηρεσίας για την Αμερικανική Ασφάλεια στην Ουάσιγκτον.
Πού σκοπεύει ο Kim να δοκιμάσει τη βόμβα υδρογόνου;
Οι ωκεανοί μπορεί να είναι μεγάλοι, αλλά είναι επίσης γεμάτοι με χιλιάδες νησιά και χιλιάδες σκάφη και πλοία», σημειώνει ο Cronin.
Η έκρηξη στο Castle Bravo μόλυνε το ιαπωνικό αλιευτικό σκάφος Lucky Dragon No.5, και τα 23 μέλη του πληρώματος εκτέθηκαν σε περίπου 260 rads – μια μέτρηση της ακτινοβολίας που απορροφάται από τον ανθρώπινο ιστό.
Αν και δεν είναι θανατηφόρα, μια τέτοια δόση αρκεί για να προκαλέσει σύνδρομο οξείας ακτινοβολίας που καταστρέφει τα κύτταρα.
Δόσεις από 200 έως 1.000 rads που διανέμονται σε λίγες ώρες μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή ασθένεια και μια δόση μεγαλύτερη από 1.000 rads σε ολόκληρο το σώμα θα μπορούσε να αποβεί μοιραία.
Ο αντίκτυπος στη ζωή του ωκεανού εξαρτάται από το ύψος στο οποίο εκρήγνυται η βόμβα, λέει ο Lyman.
Οι ΗΠΑ διεξήγαγαν συνολικά 67 πυρηνικές δοκιμές λίγο πάνω από το νερό και κάποιες κάτω από τις νήσους Μάρσαλ μεταξύ 1946 και 1958, όταν η χώρα σταμάτησε τις δοκιμές (κυρίως λόγω του Castle Bravo).
«Οι ρηχές υποβρύχιες δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου δημιούργησαν ένα πολύ ραδιενεργό πετρώματα με κάποια προϊόντα σχάσης παγιδευμένα στο νερό, αν και αυτό το υλικό διασκορπίζεται και αραιώνεται αρκετά γρήγορα» λέει ο Lyman.
«Η μεγαλύτερη απειλή για τη θαλάσσια ζωή είναι πιθανή από την αρχική έκρηξη και την αρχική ακτινοβολία, αλλά τα μοντέλα διασποράς είναι πολύπλοκα και δύσκολα προβλέψιμα».
Τα υπολειπόμενα ραδιενεργά σωματίδια που προωθούνται στον αέρα δημιουργούν μια μακροπρόθεσμη απειλή για τα ζώα που βρίσκονται κοντά στην πυρηνική έκρηξη.
Το μέγεθος και το βάρος αυτών των σωματιδίων, σε συνδυασμό με το μέγεθος του σύννεφου του πυρηνικού μανιταριού της έκρηξης και της διάτμησης του ανέμου, καθορίζουν πόσο ευρέως διασκορπίζεται η ραδιενέργεια.
Το σύννεφο που προκλήθηκε από την έκρηξη στο Castle Bravo έφθασε σε υψόμετρο 30 χιλιομέτρων σε μόλις δύο λεπτά.
Το πυρηνικό σύννεφο εξαπλώθηκε με αποτέλεσμα τα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας να προωθηθούν σε μια περιοχή εκατοντάδων χιλιομέτρων που περιλάμβανε μια περιοχή με αρκετά κατοικημένα νησιά.
Παρόλο που δεν υπάρχει ακόμη καμία απόδειξη ότι η Βόρεια Κορέα έχει βόμβα υδρογόνου, «δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μιλάμε γι “αυτό», λέει ο Lyman.
«Έχουν βάλει σημαντικούς πόρους στην ανάπτυξη των όπλων τους για δεκαετίες.»
Η τελευταία γνωστή πυρηνική δοκιμή της Πιονγκγιάνγκ, στις 3 Σεπτεμβρίου 2017, εκτιμάται ότι ήταν μια πυροδότηση 160 χιλιοτόνων – πολύ κάτω από τις δυνατότητες βόμβας υδρογόνου, αλλά πολύ μεγαλύτερη από τη βόμβα 10 χιλιοτόνων που δοκιμάστηκε μόλις πριν από ένα χρόνο.
(Ένας χιλιοτόνος έχει την εκρηκτική δύναμη των 1.000 τόνων TNT.)
Ακόμα κι αν η Βόρεια Κορέα σχεδιάζει μια δοκιμή που έχει σχεδιαστεί για να ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον αυτό είναι δύσκολο να προβλεφθεί, σημειώνει ο Lyman.
«Οι αβεβαιότητες που προκαλούνται οδηγούν τον κίνδυνο σε απαράδεκτο υψηλό επίπεδο».
ΠΗΓΗ: crashonline.gr
Από τότε που ο υπουργός Εξωτερικών της Βόρειας Κορέας ανέφερε σε δηλώσεις του ότι η χώρα του μπορεί να προχωρήσει σε δοκιμή βόμβας υδρογόνου στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Kim Jong-un και ο αμερικανικός πρόεδρος D. Trunp έχουν κλιμακώσει τις επιθέσεις τους ο ένας στον άλλο μα βαριές εκφράσεις.
Πολλοί στρατηγικοί αναλυτές αναρωτιούνται εάν η Πιονγιάνγκ έχει στην πραγματικότητα βόμβα υδρογόνου και την ικανότητα να την εκτοξεύσει με ακρίβεια.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να απορριφθεί εντελώς η ξαφνική της απόφαση να αλλάξει τη ρητορική της από την πυρηνική στη θερμοπυρηνική βόμβα και ότι θα προχωρήσει τις δοκιμές της από υπόγειες στον ανοικτό ωκεανό.
Οι έξι πυρηνικές δοκιμές της Βόρειας Κορέας την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί σταθερά και η κάθε μια είναι πιο ισχυρή από την άλλη.
Το αν θα μπορούσε να κατασκευάσει μια βόμβα υδρογόνου στο εγγύς μέλλον και να προχωρήσει σε δοκιμή στων ωκεανό – τέτοιες δοκιμές απαγορεύτηκαν από τη διεθνή συνθήκη απαγόρευσης δοκιμών του 1963 – είναι μια ανοιχτή ερώτηση.
Οι επιπτώσεις για το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων είναι απρόβλεπτες και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται η βόμβα, όπου εκρήγνυται και πώς οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν την διοχέτευση της ραδιενέργειας.
Οι ΗΠΑ είναι γνωρίζουν το πόσο απρόβλεπτες είναι οι συνέπειες καθώς έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα την πιο καταστροφική δοκιμή πυρηνικών όπλων.
Η δοκιμή της βόμβας υδρογόνου τον Μάρτη του 1954 στο Castle Bravo, έχει μελετηθεί εκτενώς τις τελευταίες έξι δεκαετίες και τα μαθήματά του παρέχουν μερικές ενδείξεις σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις και τις επιδράσεις μιας τέτοιας έκρηξης, εάν η Βόρεια Κορέα δοκιμάσει μια βόμβα υδρογόνου κάπου στον Ειρηνικό.
Η δοκιμή της βόμβας υδρογόνου στο Castle Bravo με την κωδική ονομασία «Γαρίδα» είναι το ισχυρότερο πυρηνικό όπλο που δοκιμάστηκε ποτέ από τις ΗΠΑ, περίπου 1.000 φορές ισχυρότερο από τις ατομικές βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι κατά τη διάρκεια του Β “Παγκοσμίου Πολέμου.
Η έκρηξη της βόμβας υδρογόνου απελευθέρωσε μια έκρηξη δυναμικής 15 μεγατόνων που ήταν δυόμισι φορές μεγαλύτερη από την αναμενόμενη.
(Ένας μεγατόνος έχει την εκρηκτική δύναμη ενός εκατομμυρίου τόνων TNT).
Επίσης, είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο ατύχημα πυρηνικής μόλυνσης στην ιστορία των ΗΠΑ, καθώς οι άνεμοι έφεραν ραδιενεργό πυκνότητα στις κατοικημένες ατμόλλες Rongelap, Ailinginae και Utirik καθώς και στο Rongerik όπου βρίσκονταν αμερικανοί στρατιώτες στα νησιά του Μάρσαλ του Ειρηνικού.
Για να εκτοξευτεί μια βόμβα υδρογόνου χρησιμοποιείται πυρκαγιά πυρηνικής σχάσης ως πυροκροτητής.
Παράγει ακτινοβολία που δημιουργεί τις υψηλές πιέσεις και τις θερμοκρασίες που απαιτούνται για τη δημιουργία δευτερογενών αντιδράσεων σύντηξης από το καύσιμο υδρογόνου της βόμβας – τη διαδικασία πίσω από τη φρικτή καταστροφική δύναμη της βόμβας υδρογόνου.
Η απόδοση της βομβας υδρογόνου που χρησιμοποιήθηκε στο Castle Bravo ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, επειδή οι κατασκευαστές της στο Εθνικό Εργαστήριο του Los Alamos υποτίμησαν πόσα από τα καύσιμα της βόμβας θα δημιουργήσουν αντίδραση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σύντηξης.
Αυτό οφείλεται προφανώς στο ότι δεν κατάλαβαν πλήρως τη φυσική, λέει ο Edwin Lyman, επιστήμονας στο Πρόγραμμα Παγκόσμιας Ασφάλειας της Ένωσης των Ενδιαφερόμενων Επιστημόνων.
Ακόμα και σήμερα, ¨η Βόρεια Κορέα ή κάποιο άλλο ανώριμο έθνος στα πυρηνικά όπλα μπορεί να μην είναι σε θέση να προβλέψει με ακρίβεια την απόδοση που θα έχει η βόμβα υδρογόνου, κάτι που είναι τρομακτικό», προσθέτει ο Lyman.
Η θέση που θα πραγματοποιηθεί μια πιθανή δοκιμή βόμβας υδρογόνου από τη Βόρεια Κορέα μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντική από ό,τι το ίδιο το όπλο, λέει ο Patrick Cronin, ανώτερος διευθυντής του Προγράμματος Ασφάλειας στο think tank της Αμερικανικής Υπηρεσίας για την Αμερικανική Ασφάλεια στην Ουάσιγκτον.
Πού σκοπεύει ο Kim να δοκιμάσει τη βόμβα υδρογόνου;
Οι ωκεανοί μπορεί να είναι μεγάλοι, αλλά είναι επίσης γεμάτοι με χιλιάδες νησιά και χιλιάδες σκάφη και πλοία», σημειώνει ο Cronin.
Η έκρηξη στο Castle Bravo μόλυνε το ιαπωνικό αλιευτικό σκάφος Lucky Dragon No.5, και τα 23 μέλη του πληρώματος εκτέθηκαν σε περίπου 260 rads – μια μέτρηση της ακτινοβολίας που απορροφάται από τον ανθρώπινο ιστό.
Αν και δεν είναι θανατηφόρα, μια τέτοια δόση αρκεί για να προκαλέσει σύνδρομο οξείας ακτινοβολίας που καταστρέφει τα κύτταρα.
Δόσεις από 200 έως 1.000 rads που διανέμονται σε λίγες ώρες μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή ασθένεια και μια δόση μεγαλύτερη από 1.000 rads σε ολόκληρο το σώμα θα μπορούσε να αποβεί μοιραία.
Ο αντίκτυπος στη ζωή του ωκεανού εξαρτάται από το ύψος στο οποίο εκρήγνυται η βόμβα, λέει ο Lyman.
Οι ΗΠΑ διεξήγαγαν συνολικά 67 πυρηνικές δοκιμές λίγο πάνω από το νερό και κάποιες κάτω από τις νήσους Μάρσαλ μεταξύ 1946 και 1958, όταν η χώρα σταμάτησε τις δοκιμές (κυρίως λόγω του Castle Bravo).
«Οι ρηχές υποβρύχιες δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου δημιούργησαν ένα πολύ ραδιενεργό πετρώματα με κάποια προϊόντα σχάσης παγιδευμένα στο νερό, αν και αυτό το υλικό διασκορπίζεται και αραιώνεται αρκετά γρήγορα» λέει ο Lyman.
«Η μεγαλύτερη απειλή για τη θαλάσσια ζωή είναι πιθανή από την αρχική έκρηξη και την αρχική ακτινοβολία, αλλά τα μοντέλα διασποράς είναι πολύπλοκα και δύσκολα προβλέψιμα».
Τα υπολειπόμενα ραδιενεργά σωματίδια που προωθούνται στον αέρα δημιουργούν μια μακροπρόθεσμη απειλή για τα ζώα που βρίσκονται κοντά στην πυρηνική έκρηξη.
Το μέγεθος και το βάρος αυτών των σωματιδίων, σε συνδυασμό με το μέγεθος του σύννεφου του πυρηνικού μανιταριού της έκρηξης και της διάτμησης του ανέμου, καθορίζουν πόσο ευρέως διασκορπίζεται η ραδιενέργεια.
Το σύννεφο που προκλήθηκε από την έκρηξη στο Castle Bravo έφθασε σε υψόμετρο 30 χιλιομέτρων σε μόλις δύο λεπτά.
Το πυρηνικό σύννεφο εξαπλώθηκε με αποτέλεσμα τα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας να προωθηθούν σε μια περιοχή εκατοντάδων χιλιομέτρων που περιλάμβανε μια περιοχή με αρκετά κατοικημένα νησιά.
Παρόλο που δεν υπάρχει ακόμη καμία απόδειξη ότι η Βόρεια Κορέα έχει βόμβα υδρογόνου, «δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μιλάμε γι “αυτό», λέει ο Lyman.
«Έχουν βάλει σημαντικούς πόρους στην ανάπτυξη των όπλων τους για δεκαετίες.»
Η τελευταία γνωστή πυρηνική δοκιμή της Πιονγκγιάνγκ, στις 3 Σεπτεμβρίου 2017, εκτιμάται ότι ήταν μια πυροδότηση 160 χιλιοτόνων – πολύ κάτω από τις δυνατότητες βόμβας υδρογόνου, αλλά πολύ μεγαλύτερη από τη βόμβα 10 χιλιοτόνων που δοκιμάστηκε μόλις πριν από ένα χρόνο.
(Ένας χιλιοτόνος έχει την εκρηκτική δύναμη των 1.000 τόνων TNT.)
Ακόμα κι αν η Βόρεια Κορέα σχεδιάζει μια δοκιμή που έχει σχεδιαστεί για να ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον αυτό είναι δύσκολο να προβλεφθεί, σημειώνει ο Lyman.
«Οι αβεβαιότητες που προκαλούνται οδηγούν τον κίνδυνο σε απαράδεκτο υψηλό επίπεδο».
ΠΗΓΗ: crashonline.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Tο gaidouri.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το gaidouri.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.